در این دو آلبوم تصانیف قدیمی زیبایی به اجرا در آمده است.یکی از زیباترین این تصانیف تصنیف دشتی"مرا رها کن"می باشد که شعر آن از حضرت شمس تبریزی است:

رو سر بنه به بالین ، تنها مرا رها کن

ترک من خراب شبگرد مبتلا کن

ماییم و آب دیده ، در کنج غم خزیده

بر آب دیدۀ ما ، صد جای آسیا کن

خیره کشی است ما را ، دارد دلی چو خارا

بکشد کسش نگوید ، تدبیر خون بها کن

از من گریز تا تو ، هم در بلا نیافتی

بگزین ره سلامت ، ترک ره بلا کن

ماییم و موج سودا ، شب تا به روز تنها

خواهی بیا ببخشا ، خواهی برو جفا کن